نژادها و گونه های قهوه نکات اصلی جستجو شده در اینترنت (6 شهریور)

نژادها و گونه‌های قهوه: نکات اصلی که باید بدانید

نژادها و گونه‌های قهوه، دنیای بسیار متنوعی را پیش روی علاقه‌مندان به این نوشیدنی محبوب قرار می‌دهند. درست مانند انگور برای شراب یا رازک برای آبجو، دانه‌های قهوه نیز از درختانی با نژادها و گونه‌های مختلف به دست می‌آیند. در این مقاله، نکات اصلی و مهم‌ترین اطلاعات مربوط به نژادها و گونه‌های قهوه را بررسی خواهیم کرد تا بتوانید انتخاب آگاهانه‌تری داشته باشید و از طعم و عطر قهوه خود لذت ببرید. شناخت این تنوع به شما کمک می‌کند تا طعم مورد علاقه خود را پیدا کنید و از پیچیدگی‌های این دنیای شگفت‌انگیز آگاه شوید.

کافیا: خانواده بزرگ قهوه

درخت قهوه با نام علمی Coffea شناخته می‌شود. روش‌های دسته‌بندی قهوه به طور مداوم در حال تکامل است، زیرا دانشمندان همواره در حال کشف گونه‌های جدید هستند. تعداد دقیق گونه‌های قهوه مشخص نیست، اما تا به امروز بیش از 124 گونه مختلف شناسایی شده است. این رقم، تقریبا دو برابر تعداد گونه‌هایی است که 20 سال پیش شناخته شده بودند.

گونه‌های قهوه به طور خودرو در طبیعت رشد می‌کنند و زیستگاه اصلی آن‌ها شامل ماداگاسکار، آفریقا، جزایر ماسکارین، کومور، آسیا و استرالیا است. از میان این تنوع گسترده، تنها دو نژاد قهوه، یعنی عربیکا (Arabica) و کانفورا (Canephora) (که بیشتر با نام روبوستا شناخته می‌شود) به صورت گسترده و تجاری مورد معامله قرار می‌گیرند و بیش از 99% از تولید قهوه جهان را تشکیل می‌دهند.

تصور بر این است که نژاد عربیکا، یک نژاد دورگه است که از ترکیب نژاد کانفورا و نژاد اوگنیودز (Eugenioides) به وجود آمده است و در اطراف مرزهای اتیوپی و سودان جنوبی رشد کرده است. برخی از کشورها نیز مقدار کمی قهوه از نژادهای لیبریکا (Liberica) و اکسلسا (Excelsa) را برای مصرف داخلی خود پرورش می‌دهند.

عربیکا و روبوستا: دو غول دنیای قهوه

قهوه عربیکا: گونه‌های متنوعی از قهوه عربیکا کشت می‌شود. اطلاعات مربوط به نحوه گسترش و پراکنده شدن این گونه در سراسر جهان، ناقص و گاهی اوقات متناقض است. از بین هزاران گونه بومی اتیوپی و سودان جنوبی، تنها تعداد کمی از آفریقا خارج شده‌اند و معمولا ابتدا به یمن و سپس به سایر کشورها منتقل شده‌اند.

این درختان به نام تیپیکا (Typica) معروف هستند، نامی که به عنوان “قهوه معمولی” تعمیم داده شده است. درختان تیپیکا که در جاوا (چهارمین جزیره بزرگ اندونزی) کشت شدند، نقطه شروعی برای درختان قهوه بودند که به سراسر جهان گسترش یافتند. بوربن (Bourbon)، یکی دیگر از گونه‌های اولیه است که حاصل یک جهش طبیعی از تیپیکا بوده و از اواسط قرن هجدهم تا اواخر قرن نوزدهم، در جزایر بوربن (که امروزه به نام جزایر ریونیون شناخته می‌شود) رخ داده است. امروزه بسیاری از گونه‌ها به صورت طبیعی از ترکیب این دو نژاد یا جهشی از کشت ترکیبی این دو نژاد به وجود آمده‌اند.

قهوه روبوستا: نژاد کانفورا بومی غرب آفریقا است. از کنگوی بلژیکی، نهال‌ها به جاوا برده و در آنجا کشت شد. از آنجا در تمام جهان پخش و در تمامی کشورهای تولید کننده عربیکا کاشته شد. گونه‌های متفاوتی از این نژاد وجود دارد، اما همه آن‌ها با نام روبوستا شناخته می‌شوند. بسیاری از گونه‌ها از ترکیب دو نژاد عربیکا و روبوستا به دست آمده‌اند.

عوامل موثر بر طعم قهوه

شکل ظاهری و طعم قهوه به عوامل متعددی بستگی دارد، از جمله: خاک، میزان نور خورشید، الگوی بارش، الگوی باد، آفات و بیماری‌ها. بسیاری از گونه‌های درخت قهوه از لحاظ ژنتیکی مشابه هستند، اما از آنجایی که در مناطق مختلف روئیده‌اند، اسامی متفاوتی دارند. این موضوع، بررسی دقیق فرآیند گسترش قهوه روبوستا و عربیکا را دشوار کرده است.

نور خورشید: بسیاری از گونه‌های قهوه، سایه کامل یا سایه زیاد در طول روز را ترجیح می‌دهند. با این حال، برخی از انواع قهوه در برابر تابش مستقیم و طولانی خورشید مقاوم هستند.

الگوی بارش: الگوی باران، زمان گل دادن درخت قهوه را مشخص می‌کند، چه در مناطق پرباران و چه در مناطقی که فصل‌های بارانی و غیربارانی مشخصی دارند.

الگوی باد: جهت حرکت هوای گرم و خنک، بر روی طعم و رسیدن میوه قهوه تاثیر مستقیم دارد.

مراحل رشد میوه قهوه

گل‌دهی: گل‌های درخت قهوه بسیار خوشبو هستند و بوی گل یاسمن را تداعی می‌کنند.

میوه نارس: میوه قهوه به صورت یک میوه سفت و سبز رنگ رشد می‌کند و به اندازه نهایی خود می‌رسد.

میوه نیمه‌رس: میوه تغییر رنگ می‌دهد و کمی نرم می‌شود.

میوه رسیده: میوه‌های بسیاری از گونه‌های قهوه قرمز می‌شوند. اگرچه برخی از درختان قهوه تفاوت دارند.

میوه زیادرس: میوه قهوه پررنگ و بسیار شیرین می‌شود و بعد از این مرحله به سرعت بدطعم می‌شود.